Maryja w tytule Matki Bożej Miłosierdzia od początku czczona jest w Zgromadzeniu, które w swej nazwie nosi to wezwanie. Jej kult z biegiem lat uległ pogłębieniu przede wszystkim dzięki objawieniom i nabożeństwu św. Siostry Faustyny, które zapisała w swym „Dzienniczku”, i teologii Matki Miłosierdzia, którą Jan Paweł II zawarł w encyklice „Dives in misericordia”. Echa i dosłowne cytaty z tych dzieł odnaleźć można w najnowszych Konstytucjach z 1985 roku, w modlitewniku Zgromadzenia, w tekstach pieśni i w przeżywaniu nabożeństwa do Matki Bożej u współczesnych pokoleń sióstr. Maryja czczona jest w Zgromadzeniu przede wszystkim jako Niepokalana Matka Syna Bożego – Wcielonego Miłosierdzia, która najpełniej uczestniczyła w Jego zbawczym dziele, dlatego najlepiej zna miłosierdzie Boże, wie, ile ono kosztowało i jak wielkie ono jest. Ona zarazem jest Matką wszystkich ludzi, wobec których świadczy miłosierdzie, prowadząc do Zbawicielowych zdrojów miłosierdzia. Jest najdoskonalszym wzorem życia chrześcijańskiego, wszystkich cnót, i najskuteczniejszą pomocą w wyjednywaniu łask u Boga bogatego w miłosierdzie. Sama najpełniej obdarowana łaską, z pokolenia na pokolenie głosi miłosierdzie Boga i nieustannie wyprasza je dla świata.
